دمکراسی؟؟ ما رو چه به دمکراسی!!

دمکراسی؟؟ ما رو چه به دمکراسی!

می خواستم از دلایل شرکت یا عدم شرکت در انتخابات بنویسم، که خوب طبق معمول یک اتفاقی افتاد، اصولا زندگی ما ایرانیها با اتفاقات عجیب و غریب عجین!

یکی از دوستام که خیلی برام عزیز دیشب به من می گفت که از دست من ناراحت، و نمی دونم یکی دیگه از قول من یک حرفهایی بهش زده که ناراحتش کرده، خلاصه کلی حرف زدیم که نهایتا دوستم هنوز دل چرکین بود! بابا ما کی از دست این بادمجون دور قاب چینها راحت می شیم؟؟ کی آدم می شیم! اه! کی دست از این کثافت کاریها بر می داریم؟ چقدر می خواهیم پشت سر هم چرت و پرت بگیم، دروغ بگیم و رابطه دیگران رو به هم بزنیم؟ اینجا چیزی که به راحتی می تونی ببینی اینه که 5 تا هموطن نمی تونن همدیگه رو تحمل کنن! این از اون بدش میاد، اون از یکی دیگه بدش میاد، این پشت اون حرف می زنه، اون میره از جانب دیگران حرف مفت می زنه، اه! بابا ماهارو چه به دمکراسی! 5 نفر آدم نمی تونن با هم کنار بیان، چطوری قرار 70 میلیون نفر با هم بسازن و به هم احترام بذارن؟؟ خیلی باحال اینجا توی کانادا، مردم بقیه کشورها رو می بینی مثلا هندی ها همه جا هوای همدیگه رو دارن، اگه موقعیتی باشه به هموطن هاشون می گن، حتی اگه مثلا دو تا هندی همدیگه رو نشناسن و توی یک محل عمومی همدیگه رو ببینن با هم سلام علیک می کنن و با هم آشنا می شن، همینطور بقیه کشورها اونها هم همینطورن!

ما ایرانیها با فرهنگ 2500 ساله و ادعایی که باسن خر که چه عرض کنم، باسن فیل رو تیکه تیکه می کنه چی؟؟ اصلا تا بفهمیم طرف ایرانیه همین دلیل می شه برای دافعه! شروع می کنیم به چرت و پرت گفتن. بابا فرهنگ 2500 ساله! ادعا! آدم باش! ایرانیها اولش که به هم می رسن دنبال دلیلی برای دشمنی می گردن، اگه پیدا نکردن دوست نمی شن، همیشه منتظرن ببینن طرف مقابل کی یک اشتباه می کنه که باهاش دشمن بشن!یا اگه بخوان سوء استفاده کنن سراغ هم میان.

خدا نکنه آدم بخواد یک عده رو دور هم جمع کنه، زنگ می زنی دعوت کنی، اولین سئوالی که ازت می پرسن اینه: "کیا دعوتن؟ کی میاد؟" بابا بتوچه کی میاد، دارم دعوتت می کنم بریم بیرون، میای یا نه؟ جوابش یک کلمه اس! جواب میده: "نه، اگه اون میاد من نمی یام، یا من یا اون"، من چی بگم به این آدمها؟؟ این تازه یک مدلشه! مدل دیگه: زنگ می زنی دعوت کنی، جواب: "ببین محسن، من میام به شرط اینکه تو یکدونه همبرگر بیشتر نخوری!!!" بابا بتوچه من چی می خوام بخورم، یا چندتا می خوام بخورم!! تو چیکاره ای؟؟ بابا تحصیل کرده، فوق لیسانس، دکتری، تویی که فکر می کنی اومدی کانادا اینگار دیگه پروردگاری!ای ایرانیه با فرهنگ، 2500 سال پیشینه تاریخی، تویی که داریوش داریوش میکنی، کورشی که بهش مفتخری 54 تا ملت با فرهنگ، زبون و دین مختلف رو دور هم جمع کرده بود! تو می تونی 4 تا هموطن، هم زبون، هم دین رو کنار هم داشته باشی؟؟ با توام، تویی که میری پشت سر دیگران حرف مفت می زنی، تویی که با این همه ادعا نمی تونی با 4 تا از هموطن هات چند ساعت باشی، با توام!! تو آدم نیستی! هر وقت آدم شدی بیا حرف بزن و از نظام جمهوری اسلامی گلایه کن! اگه این نظام نباشه، کی می خواد گوسفندایی که مصداقشون رو گفتم کنترل کنه؟؟؟ ها ؟ بابا این آدمها همین الان که جمهوری اسلامی به دهنشون پوزبند و قلاده زده، دارن همدیگه رو تیکه تیکه می کنن! وای به حال روزی که اینها بتونن آزاد باشن، البته توهین نشه ها، منظورم اون اقلیتیه که مصداقشون رو بالا گفتم.

به خدا شرمنده ام، که متنم اینقدر انرژی منفی داره! خیلی از این رفتارها خسته شدم، ما همش عادت داریم روی هم بدون شناخت قضاوت کنیم! من از دانشگاه شریف اومدم، تو از دانشگاه آزاد اومدی، به جهنم! از هر جایی که می خوای اومده باش، سئوال من اینه: "آدمی؟؟" واقعا برای من سئوال، چرا هر ایرانیی که به من میرسه اول این سئوالها رو می پرسه: "چی می خونی؟، دکتری یا فوق لیسانس؟ ایران کدوم دانشگاه بودی؟ بورسیه ای؟ چقدر سالانه بهت بورس می دن؟ و..." بابا چرا حالمو نمی پرسی، چرا از زندگیم نمی پرسی؟ چرا نمی پرسی اینجا راحتم یا دلم تنگ می شه؟؟ آخه به تو چه ربطی داره من کجا بودم، بورسم یا نه!! بتوچه چقدر می گیرم، حالا مثلا فهمیدی من قبلا کدوم دانشگاه بودم، حالا که چی؟؟ به چه دردت می خوره!! ایکاش می فهمیدم به چه دردش می خوره!

به خدا خسته ام از این رفتارها، الان چند ماه اینجام، همش همین طوری بوده، هر چند ایرانم فرقی نمی کنه، فرقش اینه که اونجا جامعه خیلی بزرگه، این چیزها رو تا ریز نشی روشون به چشم نمی یان.

بابا بیایید همدیگه رو دوست داشته باشیم، به هم احترام بذاریم، نمی خواد به هم کمک کنیم، "ما را به خیر تو امید نیست، شر مرسان!" همین که بتونیم همدیگه رو ترور شخصیتی نکنیم کافیه! بیایید تمرین کنیم ببینیم اگه امروز نگیم از کسی بدمون میاد چی می شه؟ یک بار امتحان کنیم، ببینیم اگه همه رو مثل هم ببینیم ، همه رو دوست داشته باشیم و به همه احترام بذاریم چه اتفاقی می افته، بیایید تمرین دمکراسی بکنیم، توی جامعه 10 نفریه دور خودمون، امتحان کنیم ببینیم می تونیم با 10 نفر رابطه مسالمت آمیز داشته باشیم و الکی از هم بدمون نیاد، بیایید گذشت کنیم، همه اشتباه می کنن، ما هم می کنیم، بیایید ببخشیم و بازم همدیگه رو دوست داشته باشیم.

این چیزها رو ازتون خواهش می کنم، فقط برای امتحان کردن، فقط یک روز اینطوری باشید، از الان تا 24 ساعت آینده. توی این 24 ساعت همه رو دوست داشته باش، ببین چه حسی پیدا می کنی، اگه حس بدی داشتی، بیا و تمام اون حرفهایی که می خواستی بزنی و جلوی خودت گرفتی رو به من بزن، برای من بفرست، اما یکروز همه رو دوست داشته باش و به همه احترام بذار.

به امید اون 24 ساعت....

محسن صالحی