من کسی هستم که 8 ساله که در هیچکدوم یک از انتخابات های ایران شرکت نکردم، اما تقریباً 2 ماه پس از انتخاب شدن آقای احمدی نژاد برای انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 لحظه شماری می کنم و تصمیم شرکت در این انتخابات رو از اون موقع گرفتم، فقط به این خاطر که اشتباه سال 1384 دوباره تکرار نشه.
فکر می کنم تعداد زیادی از دوستانی که انتخابات ایران رو تحریم کردند، نظری مشابه با نظر من دارند و این بار تصمیم به شرکت در انتخابات گرفتند.
اگه به نظر سنجی ها و وضع جامعه ی ایران خوب دقت کنیم به این نتیجه می رسیم که در این دوره از انتخابات شکست دادن احمدی نژاد در دور اول انتخابات بسیار مشکله، در عین حال پیروزی آقای احمدی نژاد هم با اوصاف کنونی مملکت خیلی بعید به نظر می رسه، و امید در اینه که با کشیده شدن انتخابات به دور دوم و افزایش مشارکت مردم این آقا در دوم شکست بخورند.
با اعلام کاندیداتوریه آقای خاتمی من تصمیم گرفتم که به ایشون رای بدم، بعد از انصراف خاتمی و کاندیداتوریه موسوی و همچنین حمایت خاتمی از موسوی تصمیم گرفتم از آقای مهندس موسوی حمایت کنم، اما چند روزی هست که با بررسی صحبت ها و اظهار نظرهای آقای موسوی و مقایسه ی اونها با نظرات دیگر کاندیداها تصمیمم عوض شده و به شدت حامیِ پیروزی آقای کروبی هستم و کمر بستم که در این مورد به دیگر دوستان هم اطلاع رسانی کنم.
نتیجه ی این اطلاع رسانی این بوده که دوستان به من اعتراض کردن که با انتقاد از آقای موسوی از مشارکت مردم در انتخابات کم می کنم! و دوستان به من می گن که هدف فقط نیومدنه احمدی نژاد، و فرقی بین کروبی و موسوی نیست، هر کسی در دور دوم به مصاف احمدی نژاد بره باید به همون رای داد! مطمئناً من هم در دوم هر کسی با احمدی نژاد در رقابت بود به او رای می دم حتی اگه محسن رضایی باشه.
اما من اینجا صحبتی دارم، به نظر من در حال حاضر اونقدر مشارکت بوده که تقریباً از کشیده شدن انتخابات به دور دوم مطمئن باشیم، الان باید ببینیم چه کسی باید در دور دوم به مصاف احمدی نژاد بره و این موضوع خیلی هم مهمه!
دوستان بیایید با خودمون صادق باشیم اکثر ما فقط به این دلیل از موسوی حمایت می کنیم، چون خاتمی از موسوی حمایت می کنه! وگرنه آقای موسوی تا به امروز که من این متن رو دارم می نویسم هیچ برنامه ای ارائه نکردن! اصلاً خط مشی خودشون رو هم معلوم نکردن!! که ما بدونیم ایشون با ما هستند یا بر ما! آخه اصولگرای اصلاح طلب یعنی چی؟؟؟ اصولگرایی و اصلاح طلبی تعریف مشخص دارند، موضع این دو تفکر در خیلی از موارد بر خلاف همدیگره! این خط مشی تعریف نکردن دقیقاً همون کاریه که احمدی نژاد در سال 84 کرد، چرا؟ چون این روش به درد آدم های بی برنامه و تصمیم گیریهای یک شبه می خوره! احمدی نژاد هم همین کار رو کرد که خودش بتونه بیاد بگه اسرائیل باید از روی نقشه ی جهان محو بشه! بعد معاونش بیاد بگه ما دوست اسرائیلیم! این روش مال آدم های ضعیف و یا یک دنده و لجبازه! که با این مشخص نکردن حدود بتونن در آینده از پاسخگویی طفره بروند!
از طرفی موسوی تا به امروز به جز انتقاد از دولت به ما چی ارائه کردن؟ دریغ از یک خط برنامه! در تمام سخنرانیهاش می گه احمدی نژاد این کارو کرد یا اون کار رو کرد! طوری حرف می زنه اینگار ما خودمون این چیز ها رو نمی دونیم! جناب آقای مهندس موسوی ما خودمون تمام ای اشکالاتی که شما می گید رو می دونیم که اینبار انتخابات رو تحریم نکردیم، شما لطفاً بفرمایید راهکارتون برای این مشکلات چیه؟ مثله احمدی نژاد شعار ندید، لطفاً برنامه ی مدون ارائه کنید!!
آقای خاتمی مرد بزرگيه، هميه ما می دونيم، اما مسئله اينکه آيا حمايته آقای خاتمی برايه انتخاب شدنه آقای موسوی کافيه؟ وقتی نزديکترين دوستانه خاتمی از کروبی حمايت می کنند؟ بهترين افراد تیم اقتصادیه دولت هاشمی و بهترین افراد تیم فرهنگی و سیاسیه آقای خاتمی از کروبی حمایت می کنند! آقای کروبی تا امروز چندین بیانیه در زمینه های مختلف صادر کردن و برنامه هاشون رو معرفی کردن، و بزرگتر از اون اینه که تقریباً تمام اعضای کابینه شون رو مشخص کردن، کاری که کروبی در این انتخابات کرد در تاریخ انتخابات ایران بی سابقه بوده، برای اولین بار در تاریخ ایران یک نامزد اومده و برنامه هاش رو مدون (و نه شعار گونه) داره ارائه می کنه، کله اعضای کابینه اش رو داره به مردم معرفی می کنه، این نشوندهنده ی احترام این شخص به شعور سیاسیه مردم ایرانه، نمایانگر لیاقت و عزم این شخص برای پیشبرد و دستیابی به اهدافشه! و اینکار قابل تقدیر و ستایشه!
در اونطرف ما چی داریم؟ احمدی نژاد که تکلیفش معلومه! محسن رضایی که احتمال رای آوردنش خیلی کمه! و جناب آقای مهندس موسوی که من هربار صحبتهاش رو می خونم یا گوش می دم، یاده احمدی نژاد سال 84 می افتم! یک آدم بی برنامه! که 90 درصد طرفداراش فقط و فقط چون خاتمی از موسوی حمایت کرده، دارن ازش طرفداری می کنن! همین!! دوستان خاتمی هم انسانه و جایز الخطا! پیامبر نیست که! اگر پیامبر بود حداقل نزدیکترین دوستانش ازش پیروی می کردند و از موسوی حمایت می کردند!
همه ی ما می دونیم که هم خاتمی و هم کروبی قبل از اعلام نامزدیه خودشون با موسوی صحبت کردند و ازش دعوت کردند که کاندیدا بشه، اما آقای موسوی بعد از بررسی و فکر کردن، تصمیم به عدم حضور در انتخابات گرفتند! اما یک ماه بعد درست در زمانی که خاتمی و کروبی اعلام کردند که در انتخابات شرکت می کنند! فرشته ی وحی بر موسوی نازل می شه و دستور حضور در انتخابات می ده! و ایشون اعلام آمادگی می کنند، که باعث کناره گیریه خاتمی می شه!! دوستان به این موضوع فکر کنید! مرد 65 ساله ای که 8 سال هم نخست وزیر این مملکت بوده! اونقدر اراده نداشته که تصمیم بگیره و مطمئن باشه که تصمیمش درسته! این خجالت آور نیست؟ این شخص چطور می خواد فردا از حقوق ایرانیان با اراده ی آهنین دفاع کنه؟ کسی که حتی تکلیف خودش رو هم نمی دونه! عین دختر 14 ساله امروز می گه نه! فردا یکدفعه میاد میگه آره!! چرا از کنار موضوعی به این مهمی به سادگی می گذریم؟؟ واقعاً چرا؟ این شخص چطور قابله اعتماد؟ اگه 6 ماه دیگه یکدفعه مثله تصمیم نامزد شدنش در انتخابات یکدفعه نظرش عوض بشه چه بلایی سر کشور میاد؟ باور کنید احمدی نژاد به این آقا ارجحیت داره! حداقل ثابت قدمه!! چرا ما باید فقط و فقط به این دلیل که خاتمی از این آقا حمایت می کنه، پشت سر چنین شخصی راه بیفتیم و آینده ی کشور رو از اینی که هست بیشتر به مخاطره بیندازیم؟ مگر خود ما قدرت تحلیل و تشخیص نداریم؟
دوستان ازتون خواهش می کنم، فارغ از حمایت خاتمی از موسوی، صحبتهای موسوی رو در این مدت بذارید جلوتون واقعاً بی طرفانه بررسی کنید، می تونید صحبتهای احمدی نژاد در سال 84 رو هم بگذارید کنارش و ببینید حرفهای موسوی به چه کسی شبیه! بعد بی طرفانه قضاوت کنید، ببینید این آقا تا به امروز به جز گلایه از دولت احمدی نژاد (که خودمون همش رو می دونیم) چه حرفه دیگه ای زده؟ که ارزشه شنیدن داشته باشه؟ اگه این گلایه ها کافیه که محسن رضایی هم این حرف ها رو می زنه!
بیایید الان که تصمیم گرفتیم انتخاب کنیم، حداقل بین کاندیداهای موجود اصلح رو انتخاب کنیم! تعریف من از نامزد اصلح اینه: تیم اقتصادی، سیاسی و فرهنگیه قدرتمند --- برنامه های مدون --- شجاعت و اراده ی قوی برای اجرا و پیگیریه برنامه هاش--- به نظر شما کاندیدای اصلح چه مشخصاتی باید داشته باشه؟ آیا اون نشانه ها رو در موسوی می بینید؟ این نشانه ها رو در چه کسی می بینید؟
در آخر با قطعه ای از شاملو حرفم رو تموم می کنم:
با چشمها ز حیرت این صبح نا بجای، خشکیده بر دریچه ی خورشید چار طاق، بر تارک سپیده ی این روز پا بزای! دستان بسته ام را آزاد کردم از زنجیرهای خواب، فریاد بر کشیدم، اینک چراغ معجزه مردم! تشخیص نیم شب را از فجر، در چشمهای کور دلیتان سویی به جای اگر مانده است آنقدر، تا از کیستان نرفته است تماشا کنید خوب، در آسمان شب پرواز آفتاب را! با گوشهای نا شنواییتان این طرفه بشنوید، در نیم پرده ی شب ، آواز آفتاب را! دیدیم، گفتند خلق نیمی پرواز روشنش را، آری! نیمی به شادی از دل فریاد بر کشیدند با گوش جان شنیدیم آواز روشنش را، باری من با دهان حیرت گفتم ، ای یاوه یاوه یاوه ، خلایق مستید و منگ!!! یا به تظاهر تزویر میکنید، از شب هنوز مانده دو دانگی، ور طائبید و پاک و مسلمان نماز را هنوز از چاوشان نیامده بانگی!!!
هر گاو گند چاله دهانی، آتش فشان روشن خشمی شد، این گول بین که روشنی آفتاب را از ما دلیل میطلبد! طوفان خنده ها، خورشيد را گذاشته مي خواهد با اتكا به ساعت شماته دار خويش بيچاره خلق را متقاعد كند كه شب از نيمه نيز بر نگذشته است! طوفان خنده ها...من درد در رگانم، حسرت در استخوانم، چيزي نظير آتش در جانم پيچيد، سر تا سر وجود مرا گويي چيزي به هم فشرد، تا قطره اي به تفتگيه خورشيد جوشيد از دو چشمم، از تلخي تمامي درياها در اشك نا تواني خود ساغري زدم!
آنان به آفتاب شيفته بودند، زيرا كه آفتاب تنها ترين حقيقتشان بود، احساس واقعيتشان بود، با نور و گرمي اش مفهوم بي رياي رفاقت بود، با تابناكيش مفهوم بي فريب صداقت بود، اي كاش مي توانستند از آفتاب ياد بگيرند كه بي دريغ باشند در درد ها و شادي هاشان، حتي با نان خشكشان و كارد هايشان را جز از براي قسمت كردن بيرون نياورند....
افسوس... آفتاب مفهوم بي دريغ عدالت بود و آنان به عدل شيفته بودند و اكنون با آفتاب گونه اي آنان را اينگونه دل فريفته بودند، اي كاش مي توانستم خون رگانِ خود را من، قطره قطره قطره بگريم تا باورم كنند، اي كاش ميتوانستم، يك لحظه ميتوانستم، اي كاش، بر شانه هاي خود بنشانم اين خلق بي شمار را گرد حباب خاك بگردانم تا با دو چشم خويش ببينند كه خورشيدشان كجاست و باورم كنند... اي كاش مي توانستم..........
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر