۱۳۸۷ اردیبهشت ۶, جمعه

فارسی رو پاس بداریم


فارسی رو پاس بداریم

گلچینی از جمله های متداول ایرانیانی که 3-4 ماهه که اومدن فرنگ (البته همه ی ما می دونیم که 3-4 ماه مدت زیادیه! اگه قبول ندارید، متن زیر رو بخونید!):

- خیلی misset کردم (همون دلم برات تنگ شده خودمون)

- واقعا که Perfect

- خیلی take care کن

- weekend قبلی، خیلی busy بودم، during این هفته بیا happy باشیم، (ها ها)

- بعد از خوردن کله پاچه چرب و چیلی: حالا دیگه بریم با هم یه coffee بزنیم.

- من اصلا don’t care ام! ( یعنی I don’t care! یا مهم نیست خودمون!)

- این چیزی که تو می گی، make sense نمی کنه!

- من already، پراجکتام رو تموم کردم.

- بعد از نیم ساعت فارسی حرف زدن، موقع خداحافظی: see you!

- اظهار شور و شعف: WOW! عجب آبگوشت خوبی بود!

- فلانی عجب آدم nice ای بودااا....

نتیجه گیری زبان شناختی: آدم اصولا از واژگان بیگانه ای استفاده می کنه که تو زبون مادریش نباشه مثل coffee، already و nice!...

در ضمن، هر چقدر هم که زبانت ضعیف تر باشه، بیشتر لغتهای فرنگی بلغور می کنی!

نتیجه گیری جامعه شناختی: اصولا ایرانیهایی که کلا اینجا متولد یا بزرگ شدن، خیلی بهتر از اونهایی که 3-4 ماهه اومدن اینجا فارسی حرف می زنند! مثلا من یه دوست ایرانی – ایتالیایی داشتم که به عمرش ایران نرفته، اما اینها عین جمله های اونه:

"بریم جشن کنیم" – به فارسی خودمون یعنی بریم پارتی. یا مثلا "چه دخترهای مقبولی"!... یا "من برم مستراح و بیام"!...

(ایده و اصل متن مال امید ، من یک چرخی توی پروفایل های فیس بوک زدم و یک بخشهایی رو به مطلب اضافه کردم)

هیچ نظری موجود نیست: